Een bittere komedie.
De Trojaanse Oorlog is na tien jaar voorbij. Het Griekse leger keert terug met de mooie Helena. Zij was de inzet van de oorlog, nadat ze aan de Trojaanse prins Paris geschonken werd door een paar opstandige godinnen. Paris is dood en Troje vernietigd. Een goede afloop. Helena is gelukkig. Althans, iedereen zegt dat ze dat moet zijn. Zelf begrijpt ze niets van haar rol in de wereldgeschiedenis. Helena en haar man, legerleider Menelaos zijn van elkaar vervreemd, maar kunnen onmogelijk uit elkaar. Dan zou de oorlog met al haar slachtoffers voor niets zijn geweest. De strijd verplaatst zich van het slagveld naar de slaapkamer. Helena vervloekt haar schoonheid, haar echtgenoot en de goden. Tot overmaat van ramp verschijnt de geest van Paris om zijn buit op te eisen.
Na de succesvolle tournees van De Wraak van Ifigeneia (2010 t/m 2012) schreef Erik Snel met (it sucks to be) Helena het tweede deel van de trilogie “Terug uit Troje” (Een archeologie van stemmen). In de trilogie worden de witte plekken in de afloop van de Trojaanse oorlog ingevuld. We weten veel van deze geschiedenis uit de Tragedies en de mythen, maar sommige personages hebben tot nu toe nooit hun mond opengedaan.
Helena Ssssst!
Menelaos Niks ssst. Sorry dat we je gered hebben. Sorry, als dat niet gelegen kwam. Sorry dat we met het hele leger tegen Troje zijn opgetrokken. Sorry dat we Ifigeneia geofferd hebben, terwijl het voor jou ‘niet nodig’ was. Sorry voor de moeite. Sorry voor de troep!
Helena Wat moet ik zeggen? Menelaos Ehm.. Bedankt?